Veel mensen zijn liefdesbang.
Ze verzetten zich tegen de liefde.
Ze kunnen hun weerstand tegen de liefde moeilijk opgeven.
Ze durven zich niet over te geven aan de liefde, omdat liefde ook meteen de pijn ontdooit die ze met zich meedragen.
Eigenlijk zijn ze bang voor de pijn die vrijkomt als zij zich openen voor de ander en zich volledig naakt en kwetsbaar aan de ander laten zien.
Alle innerlijke wonden die nog niet geheeld zijn, komen in de liefdevolle verbinding met de ander aan het licht.
Het vraagt moed om hun wonden te laten verzorgen en door het licht van de liefde te laten helen en genezen.
Juist als dierbaren met je vechten en zich verzetten tegen jou,
kun je weten dat het eigenlijk de angst voor hun eigen pijn is, waar ze zich tegen verzetten.
Ze weten en voelen onbewust aan dat dit zal ontdooien in de aanwezigheid van jouw licht en liefde en daarom vermijden ze ieder contact.
Feitelijk geeft dit een diepe band en gehechtheid aan.
De uitnodiging in deze kwestie is om de ander volledig los te laten in het vertrouwen dat het proces volgens perfectie ontvouwt, ook al zien we zelf niet precies hoe, en de ander helemaal te respecteren in zijn of haar keuze.
Dit is misschien wel de grootste en moeilijkste les die we in ons leven krijgen voorgeschoteld.
Loslaten in vertrouwen. De ander vrijlaten in hoe hij of zij met je om wil gaan.
We kunnen geen kant op met al onze goede intenties en al onze liefde
en worden gedwongen om het over te laten aan de grotere macht en om onze controle op te geven en onze bemoeienissen met de allerbeste bedoelingen achterwege te laten.
Het enige dat we kunnen doen is de betreffende persoon in ons hart te nemen,
licht en liefde te sturen en in onze innerlijke wereld de beste wensen doorgeven en hulp inroepen van bijvoorbeeld engelen of andere behulpzame krachten.
We hebben geen controle over het proces van andere mensen, hoe dierbaar ze ons ook zijn.
We kunnen alleen aan onze eigen innerlijke houding werken en zoeken naar innerlijke vrede
en het wonder van vergeving zijn werk laten doen.
Jacqueline de Weerd
wow Jacqueline, dit moest ik ff lezen … daar zit ik nu in en vaak durf ik niet meer vertrouwen, overbluft mijn verstand, mijn ego dit ganse gevoel met ‘maak jezelf niks wijs kind’ en toch weet ik dat het dit is .. hier moet hij door … het heeft me rust gegeven in het eindeloze gespartel soms om me aan mezelf vast te houden, mezelf graag te zien en mijn pad te durven verder wandelen, niet al wachtend maar in vertrouwen … dankjewel !
Ik weet dat dit is wat ik op dit moment het beste is wat ik kan doen. Accepteren, dat je de ander niet veranderen kunt, maar alleen jezelf.
En doordat ik verander, verandert de ander als vanzelf mee.
Misschien niet op de manier die ik hoop.
Maar op de manier die het groter plan dient.
Ons universum, voor mij de engelen en al waar ik mee verbonden ben heeft daar overzicht over.
Ik vertrouw en weet dat het goed komt.